Zioła

Uprawa
Hiacynty najlepiej rosną w miejscach słonczych, w glebie przepuszczalnej, ale żyznej. Źle znoszą nadmiar wilgoci w podłożu, ale w glebie suchej, jałowej tez rosną słabo. Cebule sadzi się w połowie września, na głębokość 15 cm, w odstępach nie mniejszych niż 12-15 cm. W ostre zimy hiacynty łatwo przemarzają, dlatego ziemię przykrywa się liśćmi, torfem lub gałązkami świerku. Kwitnienie przypada w kwietniu i trwa zwykle 2 tygodnie.
Pielęgnowanie
Po zdjęciu okrywy na wiosnę delikatnie spulchnia się ziemię, systematycznie odchwaszcza się rośliny i w razie suszy obficie podlewa. Hiacynty warto kilkakrotnie nawozić wieloskładnikowym nawozem, każdorazowo w ilości 30-40g na metr kwadratowy. Przekwitłe kwiatostany usuwa się aby nie szpeciły roślin. Cebule pozostawione na lato w glebie chorują i dlatego lepiej je na przełomie czerwca/lipca wykopać.
Zastosowanie
Hiacynty sadzi się grupami po kilka lub kilkanaście roślin na trawnikach lub rabatach bylinowych. Uprawiane w pojemnikach mogą służyć do dekoracji tarasów.

Rynek zdobyły jako szklarniowe kwiaty cięte. Ale nadają się też do ogrodu. Mogą witać wiosnę razem z krokusami lub zdobić letnie rabaty. Przedstawiam Państwu mało znaną grupę irysów cebulowych. W przeciwieństwie do popularnych gatunków ogrodowych nie tworzą one kłączy, ale cebule.

Czosnek silnie rosnący stosuje się do tworzenia grup ogrodowych i na kwiat cięty. Zasuszone rośliny nadają się także na suche bukiety. Gleba lekka, piaszczysto-gliniasta, wapienna do obojętnej; stanowisko słoneczne, ciepłe, osłonięte.

Późna odmiana białej porzeczki dojrzewająca na przełomie lipca i sierpnia. Owoce duże, o średnicy dochodzącej do 10 mm, grona długie - 24-43 jagód. Miąższ owoców słodko-kwaśny, bardzo łagodny.