Tulipany

Tulipany
Dodane przez: cliff1066
Wyobraźmy sobie wiosenne ogrody i bukiety bez przepięknych tulipanów. Czegoś brak, prawda? Nie zapomnijmy, więc o nich projektując nasz ogród. Wśród wyhodowanych w ciągu dziesiątek lat, kilkunastu tysięcy odmian, z pewnością znajdziemy coś dla siebie. Do wyboru mamy wiele grup, m.in. tulipany pojedyncze wczesne, tulipany pełne wczesne, hybrydy Darwina, papuzie, tulipany liliokształtne, tulipany Triumph, botaniczne i wiele innych.

Te należące do jednych z najwcześniej kwitnących w ogródkach i na działkach kwiatów, rozkwitając stają się oznaką pełni wiosny. Ich bogata skala barw i mnogość odmian rozświetli każdy ogród i najmniejszy nawet okazyjny bukiet.

Projektując ogród bogaty w te przepiękne, cebulowe rośliny, dobierając odmiany i gatunki, powinniśmy przede wszystkim kierować się terminem ich kwitnienia. Pamiętajmy, że wczesną wiosną, jako pierwsze rozkwitają tulipany botaniczne: tulipany Kaufmanna, Fosteriana, tulipany Greiga i ich odmiany. Kolejne pojawią się pojedyncze wczesne, pełne wczesne, Triumph, hybrydy Darwina, a na końcu tulipany liliokształtne, papuzie, pojedyncze późne i pełne późne. Te ostatnie zakończą kwitnienie w drugiej połowie maja. Odpowiednio dobierając gatunki zapewnimy, więc sobie piękno, przez co najmniej miesiąc. Innym problemem może okazać się właściwy dobór odmian i barw. Decydując się na daną odmianę kierujmy się jedynie własnym gustem. Przepiękne kolory przez nas wybrane, dla nas zawsze pozostaną najpiękniejsze.
Dziesiątki odmian tulipanów można podzielić wg grup różniących się kształtem kwiatu, wysokością roślin i terminem kwitnienia.

Do najwcześniej rozkwitających zaliczyć możemy tulipany botaniczne. Wśród bardzo wcześnie, bo już w marcu, kwitnących odmian znajdziemy grupę tulipanów Kaufmanna. Jej bardzo duże, przeważnie o czystych kolorach kwiaty, charakteryzują się dużą, trójkątną plamą na zewnętrznych płatkach. Liście tych niewielkich, dorastających do 15 centymetrów odmian, charakteryzują się brązowymi smugami. Grupa bardzo atrakcyjna na rabatki i ogrody skalne.

Wartą uwagi grupą są tulipany Fosteriana, najważniejsze spośród tulipanów botanicznych. Ich duże, ognistoczerwone, pucharowate kwiaty i dekoracyjne, posiadające bardzo często wąską, brunatną obwódkę liście cieszyć będą nasze oczy już w kwietniu.

Najbardziej jednak atrakcyjne z form botanicznych, są dorastające do 40 centymetrów tulipany Griega. Ich najczęściej dwubarwne kwiaty pojawiają się już na przełomie marca i kwietnia. Charakterystyczną cechą grupy są duże, pofalowane liście z czerwonobrązowymi kropkami lub kreskami, czarna plama, żółto obrzeżona znajdująca się na dnie kwiatowego kielicha oraz grube, często różowe, fioletowe, brązowe i owłosione pędy.

Jako kolejne w naszym ogrodzie pojawić się mogą tulipany pojedyncze wczesne. Te osadzone na wysokości około 25 centymetrów, przepiękne, pojedyncze, najczęściej jednobarwne, rzadziej dwubarwne z obwódką, złożone zawsze z 6 płatków kwiaty rozkwitają już w kwietniu. Grupa ta doskonale sprawdza się na rabatach.

Wyróżniające się zwiększoną liczbą płatków i przypominające dzięki temu piwonie, są tulipany pełne wczesne. Ich osadzone na wysokości około 30 centymetrów, najczęściej różowe kwiaty rozkwitają w kwietniu. Grupa ta doskonale sprawdza się na rabatach, czy do obsadzania różnych pojemników ustawianych na tarasach.

Powstałe ze skrzyżowania tulipanów Darwina i tulipanów Fosteriana, hybrydy Darwina cieszyć będą nasze oczy przepięknymi, osadzonymi na wysokości 60 centymetrów, dużymi, pojedynczymi jednobarwnymi kwiatami, o jajowatych nieco błyszczących płatkach. Te najbardziej okazałe spośród wczesnych tulipanów zakwitają na przełomie kwietnie i mają. Charakterystyczną, niezwykle poszukiwaną ich cechą jest wysoka plenność, odporność na choroby oraz niekorzystne warunki atmosferyczne.

Niezwykle różnobarwnym mieszańcem są tulipany Triumph, powstałe ze skrzyżowania pojedynczych tulipanów wczesnych z tulipanami Darwina. Grupa ta posiada matowe płatki często obrzeżone paskiem kontrastującego koloru. Ich osadzone na wysokości 55 centymetrów kwiaty zakwitają najczęściej w kwietniu lub w pierwszej dekadzie maja. Cenione są głównie jako przepiękny, wytrzymały kwiat cięty o mocnej, sztywnej łodydze.

Charakterystyczne powyginane, postrzępione i dwubarwne, podobne kształtem do papug bywają płatki kwiatów tulipanów papuzich. Te dorastające do 60 centymetrów przepiękne, duże, ciężkie kwiaty rozkwitają od połowy do końca maja. Inną swoistą ich cechą są wiotkie pędy. Grupa doskonała na kwiat cięty i do uprawy przyśpieszonej.

Tulipany pojedyncze późne, wysokością i terminem kwitnięcia przypominające tulipany Triumph, charakteryzują się dużą różnorodnością barw. Z uwagi na sztywny pęd i niezwykłą trwałość cenione najczęściej są jako kwiat cięty. Grupa ta doskonale nadaje się do pędzenie różnymi metodami.

Z końcem maja, rozkwitają również tulipany pełne późne. Grupa ta wyróżnia się wyjątkowo pełnymi, osadzonymi na wysokości 50 centymetrów kwiatami.

Niezwykle oryginalne tulipany liliokształtne powstały ze skrzyżowania tulipa acuminata z tulipanami Darwina. Przepiękne, kielichowate, wysmukłe, osadzone na wysokości 50 centymetrów kwiaty rozkwitają na przełomie kwietnia i maja. Cieszą oko charakterystycznymi długimi, wąskimi, ostro zakończonymi, wygiętymi płatkami. Wiele odmian doskonale nadaje się na kwiat cięte hodowany zarówno w gruncie i pod osłonami. Ujemną ich cechą jest wrażliwość na niekorzystne warunki atmosferyczne.

Tulipany strzępiaste to grupa zawierająca odmiany o drobno postrzępionych brzegach płatków, polecane szczególnie na kwiat cięty. Te dorastające do 65 centymetrów kwiaty rozkwitają na przełomie kwietnia i maja.

Amatorska grupa tulipanów zielonokwiatowych (Viridiflora), charakteryzujących się kwiatami o płatkach zawierających zielony barwnik, przebarwieniami w kształcie smug, czy pasków z pewnością zapadnie w pamięć każdemu, a rozkwitając pod koniec maja, ucieszy każde oko.

Tulipany nie potrzebują wyszukanych zabiegów i nadmiernej troski. Spełnienie jednak kilku podstawowych warunków z pewnością pozwoli na wyhodowanie najokazalszych kwiatów.

Tulipany Leen Van Der Mark
Dodane przez: cliff1066
Sadzenie
Najlepszym terminem dla sadzenia tulipanów jest okres pomiędzy 20 września a 20 października. Zbyt późne sadzenie nie pozwoli cebulkom na dobre ukorzenienie, a z pewnością opóźni ich kwitnienie. Cebule sadźmy bezpośrednio po zakupie. Zbyt długie przechowywanie doprowadzić może, bowiem do ich przesuszenia. Idealnym miejscem do przechowywania zbyt wcześnie kupionych cebul będzie chłodna piwnica, a w niej pojemnik z piaskiem, trocinami, lub suchym torfem. Wybierając cebule dbajmy o to, by sadzić te o największych rozmiarach w danym gatunku. Dzięki temu otrzymamy najbardziej efektowne kwiaty. Unikajmy cebul miękkich, plamistych, przebarwionych, cebul pozbawionych łusek okrywających, cebul zwiędniętych lub wyschniętych. Wybierzmy tylko zdrowe, jędrne, bez pęknięć i uszkodzeń mechanicznych. Uważajmy na ślady uszkodzeń przez szkodniki i porażenia przez choroby, głównie pleśń i zgniliznę. Jakiekolwiek wyrośnięte już liście czy maleńkie korzenie winny eliminować cebule tulipanów. Tulipany sadźmy na głębokość 2-3 wysokości cebul. Dobre wyniki może dać sadzenie cebul w specjalnie skonstruowanych do tego celu plastikowych koszyczkach. Ażurowe dno i ścianki umożliwią odpływ nadmiaru wody, chroniąc jednocześnie cebule przed gryzoniami. Z pewnością ułatwią także letnie wyjmowanie cebul z ziemi.

Gleba
Przygotowując glebę pod jakiekolwiek, nowe rośliny, koniecznie usuńmy chwasty. Zniszczmy je mechanicznie bądź też środkami chwastobójczymi. Szukając gleby pod uprawę tulipanów, lub też przygotowując miejsce na tulipanową rabatkę wybierzmy słoneczne stanowisko z glebą obojętną, odpowiednio żyzną i wilgotną, niezbyt zwięzłą i próchniczną z domieszką kompostu lub torfu. Unikajmy ciężkich gleb gliniastych i podmokłych. Przed posadzeniem cebul zasilmy glebę wolnodziałającym, nawozem mineralnym w dawce około 50 g/m².

Pielęgnacja
Cechą typową dla wszystkich roślin cebulowych jest obfite, wiosenne kwitnienie w pierwszym roku po posadzeniu i nieco słabsze już w drugim roku. Po przekwitnięciu tulipanów koniecznie oberwijmy resztki kwiatów i podlewajmy je do czasu, gdy zaczną zasychać liście. Właśnie w cebulach rośliny gromadzą zapasy konieczne do tego, żeby zakwitnąć w przyszłym roku. Po zaschnięciu liści wykopmy cebule, oczyśćmy je i włóżmy do koszyka, by mogły przeschnąć przed ponownym posadzeniem ich we wrześniu. Pozostawiając cebulki w ziemi ryzykować będziemy mniejszymi plonami, drobniejszymi kwiatami oraz zwiększeniem zagęszczenia roślin. Wyjęte z ziemi, przechowywane w suchym i chłodnym miejscu z pewnością doskonale sprawdzą się na nowych, starannie przygotowanych miejscach. Pamiętajmy o comiesięcznych lub częstszych przeglądach oraz o ewentualnym usuwaniu cebulek z widoczną pleśnią lub zgnilizną. Cebule zimujące w glebie odpowiednio zabezpieczmy. Przykryjmy nasze rabatki z tulipanami ściółką, korą lub torfem, słomą, gałązkami świerku czy sosny. Skutecznie ochroni to glebę nie tylko przed głębokim przemarzaniem, ale i przed wysychaniem i zachwaszczeniem. Świerk i słomę zdejmijmy na wiosnę, cienką warstwę kory i torfu pozostawmy na wiosnę i lato. Jeśli w momencie przygotowywania gleby zapomnieliśmy o nawozie wieloskładnikowym, zasilmy rośliny tuż po rozpoczęciu wzrostu i po przekwitnięciu. Taki sposób z pewnością zapewni nam dorodne kwiaty i duże cebule.

Opisując uprawę tulipanów nie sposób nie wspomnieć o chorobach wirusowych, stanowiących problem nie tylko ze względu na szkodliwość, ale i łatwość, z jaką rośliny ulegają zakażeniom. Najczęściej występującymi patogenami tulipanów są wirus pstrości tulipana, nekrozy tytoniu, czy wirus łagodnej pstrej mozaiki tulipana. Każde odmienne stany, jakie zaobserwujemy powinny budzić nasze obawy. Zahamowany wzrost, słaby przyrost cebul, wielobarwność płatków kwiatów i liści odbiegająca od wzorca, nekrotyczne i nieregularne smugi pojawiające się na liściach lub pędach niech nie przejdą niezauważone. Usuwajmy rośliny porażone, zarówno z plantacji, jak i przylegających upraw tulipana oraz lilii. Wykopmy je razem z cebulą i cebulami przybyszowymi lub zniszczmy herbicydem. Wykopane, porażone rośliny spalmy.

Sadzenie do doniczek

Brak ogrodu, czy kwiatowej działki nie powinien stanąć na drodze uprawie tych pięknych, cebulowych roślin. Wypróbujmy uprawę tulipanów na tarasie. Bez względu na to, bowiem czy dysponujemy niewielkim balkonem, czy dużym tarasem zawsze interesująco i barwnie będzie prezentował się bukiet kolorowych roślin cebulowych, posadzonych w donicach. To na pozór trudne zadanie, z pewnością sprawi nam wiele radości i dostarczy pięknych widoków. Zacznijmy od wyboru donicy. Wybierzmy kształt i materiał, niech zgodne będą z naszymi upodobaniami. Donice, wykorzystywane do warstwowego sadzenia cebul, powinny mieć głębokość około 30 centymetrów i co najmniej jeden otwór odpływowy. Otwór ten przykryjmy warstwą drenażu z grubego piasku, żwiru lub potłuczonej doniczki. Ułóżmy je tak, by nie zatykały otworu. Starannie dobierzmy odmiany. W kompozycjach doniczkowych najlepiej sprawdzać będą się rośliny niższe, o mocniejszych łodygach, niezbyt bogato ulistnione. Planując kompozycję dobierzmy kwiaty tworzące kolorowe lub jednobarwne kompozycje w tym samym czasie lub też wydłużmy okres kwitnienia sadząc odmiany kwitnące po sobie.

Tuż po wyborze odmian zajmijmy się sadzeniem cebul. Najlepszym terminem będzie koniec września lub początek października, aby przed zimą nasze cebule dobrze się ukorzeniły. Cebule sadźmy gęściej, niż gdybyśmy sadzili je w gruncie. Odległość między dużymi cebulami tulipanów, powinna wynosić od 5 do 10 centymetrów, w zależności od wielkości cebul. Głębokość sadzenia równa powinna być trzem wysokościom cebuli. Cebule nie powinny dotykać krawędzi doniczki, odległość od niej winna wynosić około 2 centymetrów. Na drenaż wsypmy około 5 centymetrów ziemi, posadźmy większe cebule i przysypujemy je ziemią. Na gotowej już warstwie posadźmy mniejsze cebule. Przykryjmy je ziemią i niezbyt mocno ugniećmy. Posadzone cebule podlejmy, ziemia winna być wilgotna, byle nie mokra. Przed nadejściem mrozów dobrze jest donice z cebulami zakopać w ogrodzie, a wiosną przenieść z powrotem na taras. Pozostawione jednak na zimę na tarasie będą wymagały od nas styropianowej osłony i zabezpieczenia torfem, bądź słomianymi matami. Jeżeli zdecydujemy się na przeniesienie donic do piwnicy, wybierzmy tylko taką, w której temperatura nie przekracza 5°C. Pamiętajmy o umiarkowanym podlewaniu. W cieplejszych pomieszczeniach tulipany zbyt wcześnie rozpoczną wzrost, zbyt wcześnie, by można je wystawić na dwór. Błędem jest przenoszenie donic z tulipanami do pokoju. Ciepło i niedostatek światła, panujące zimą, sprawią, że rośliny zamiast rozwijać się prawidłowo, zaczną nadmiernie się wydłużać.

Donice, które przechowywaliśmy w zimnej piwnicy lub zakopaliśmy w ogrodzie pod koniec marca przenieśmy na taras. Zdejmijmy okrywę z tych, zimujących na tarasie. Nawet mroźna noc, nie powinna zmuszać nas do wniesienia roślin do domu, wyjątkiem jest spodziewany spadek temperatury poniżej 10°C. W innych wypadkach w zupełności wystarczy papierowa osłona. Tulipany to ulubieńcy słońca. Te stepowe rośliny pozbawione kontaktu z nim urosną zbyt wysokie, ich łodygi będą cienkie i delikatne, gorzej także rozkwitną. Wybierając odmiany do doniczkowych nasadzeń nie zapominajmy o dorastających do 30 centymetrów, odmianach karłowych. Wysokie odmiany zupełnie nie sprawdzą się w pojemnikach. W donicach uprawiać możemy z powodzeniem także inne rośliny cebulowe: szafirki, krokusy, narcyzy, hiacynty, śnieżyce i śnieżyczki. W jednym pojemniku bez obaw posadzić możemy cebule różnych gatunków. Zwiększy to nie tylko urok naszej kompozycji, ale i sprawi, że dzięki przedłużonemu kwitnieniu przeróżnych odmian i gatunków dłużej pozostanie dekoracyjna.

Pędzenie tulipanów
Tulipany uprawiać można w ogrodzie, jak i w doniczkach doprowadzając do terminowego, wiosennego kwitnienia. Można również przyśpieszyć je, sprawiając, iż rozkwitną już zimą. Przepiękne, różnobarwne kwiaty w mroźnym, białym styczniu.
Wystarczy jedynie dobrze zaplanować ich uprawę. Najczęściej zalecaną odmianą tulipanów idealną do pędzenia są Brillant Star lub Joffre. Sadząc tulipany wybierajmy odmiany niskie, pędzone, mają, bowiem skłonność do wyciągania się i przewracania. Kupujmy cebule najwyższej jakości. Wybrakowane lub wykopane z ogrodu z pewnością nie rozkwitną.

Rozpoczynając pędzenie powinniśmy pozostawić cebule na kilka tygodni w ciemnym i chłodnym miejscu, by wytworzyły dobry, zdrowy system korzeniowy. Idealna będzie przewiewna, nieogrzewana piwnica. Nigdy nie przenośmy cebul zbyt szybko do ciepłego pomieszczenia. Reakcją na termiczny szok może być, bowiem więdnięcie cebul.

Właściwym terminem wysadzania wybranych cebul do doniczek będzie okres od września do grudnia. Sadząc cebule pojedynczo, używajmy wysokich naczyń. Doskonała będzie dość szeroka doniczka, odległość między roślinami musi, bowiem wynosić około 6 centymetrów. Jako podłoża użyjmy specjalnej mieszanki ziemi doniczkowej i torfu w stosunku 1:1. Kolejnym krokiem po posadzeniu cebul będzie obfite ich podlanie i przeniesienie doniczek do ciemnego i chłodnego miejsca o temperaturze około 10°C. Po około dziesięciu tygodniach powinniśmy przenieść nasze donice do cieplejszego i zacienionego pomieszczenia. Po 7 dniach powinniśmy ustawić je w pełnym świetle, w miejscu możliwie najbardziej chłodnym. Z cebul posadzonych we wrześniu, kwitnące tulipany otrzymamy już w grudniu.

Ważnym warunkiem uprawy jest dobry drenaż. Używając pojemnika bez otworu odpływowego, powinniśmy wyłożyć na dno materiał dobrze chłonący wodę, wybierzmy mech torfowiec, lub drobne kamyczki. Dodajmy też zapobiegającego zakwaszeniu gleby węgla drzewnego. Po kwitnieniu pozostawmy roślinę do zaschnięcia. Wiosną posadźmy ją znowu w ogrodzie. Zakwitnie najwcześniej po roku.
Zaczerpnięte z: www.projektoskop.pl
Dodane przez: e-ogrody.com
2018-01-11 07:03:02