Rośliny

Aster ten posiada koszyczki kwiatowe osadzone na długich, ulistnionych szypułkach. Odmiana ta ma biskupie kwiaty z żółtym oczkiem. Wymaga stanowisk nasłonecznionych. Kwitnie od sierpnia do października. Pięknie rozrasta się z pędów podziemnych wypełniając luki między kamieniami w ogródku skalnym. Stosowany na murkach kwiatowych.

Jedno z piękniejszych, wolnorosnących drzew iglastych charakteryzujących się malowniczym, delikatnym, jakby płaczącym pokrojem. Dobrze prezentuje się przy ścianach budynków a także na środku trawnika. Niewymagający w stosunku do stanowiska, choć woli miejsca słoneczne i gleby próchniczne. Dobrze znosi warunki miejskie. Wys. do 5m. Wielkość sadz. 15- 20 cm.

Uprawa
Hiacynty najlepiej rosną w miejscach słonczych, w glebie przepuszczalnej, ale żyznej. Źle znoszą nadmiar wilgoci w podłożu, ale w glebie suchej, jałowej tez rosną słabo. Cebule sadzi się w połowie września, na głębokość 15 cm, w odstępach nie mniejszych niż 12-15 cm. W ostre zimy hiacynty łatwo przemarzają, dlatego ziemię przykrywa się liśćmi, torfem lub gałązkami świerku. Kwitnienie przypada w kwietniu i trwa zwykle 2 tygodnie.
Pielęgnowanie
Po zdjęciu okrywy na wiosnę delikatnie spulchnia się ziemię, systematycznie odchwaszcza się rośliny i w razie suszy obficie podlewa. Hiacynty warto kilkakrotnie nawozić wieloskładnikowym nawozem, każdorazowo w ilości 30-40g na metr kwadratowy. Przekwitłe kwiatostany usuwa się aby nie szpeciły roślin. Cebule pozostawione na lato w glebie chorują i dlatego lepiej je na przełomie czerwca/lipca wykopać.
Zastosowanie
Hiacynty sadzi się grupami po kilka lub kilkanaście roślin na trawnikach lub rabatach bylinowych. Uprawiane w pojemnikach mogą służyć do dekoracji tarasów.