Szkodniki na drzewach

Drzewa w Polsce (zarówno w lasach i parkach) narażone są na zniszczenia mechaniczne, niekorzystne oddziaływanie warunków atmosferycznych oraz ingerencję szkodników, które powodują anomalie rozwojowe i zakłócają ich gospodarkę hormonalną.

Jednym z najpopularniejszych gatunków, spotykanych w obszarach parków miejskich, jest mszyca. Jej wzmożona aktywność przypada w okresie wiosenno-letnim i przyczynia się do rozwoju grzybów sadzowych, które zajmują powierzchnie liści, zostawiając na nich charakterystyczny czarny nalot. Szacuje się, że w Polsce występuje kilkaset gatunków mszycy, żerujących na roślinach i utrudniających wymianę gazową pomiędzy nimi. Najpopularniejsze z nich to: mszyca burakowa, mszyca bzowa i mszyca jabłoniowa.

Obok mszyc, masowo występującymi szkodnikami są także wielożerne motyle, takie jak: brudnica mniszka, zwójka zieloneczka czy białka wierzbówka. Samice motyli składają jaja na pniach i spodnich stronach liści. Gąsienice natomiast, w okresie wylęgania (przedwiośnie), żerują na młodych pączkach roślin i pozbawiają je liści. Wskutek gradacyjnego (masowego) występowania szkodników może dochodzić do częściowej lub całkowitej defoliacji.

Wśród szkodników, zagrażających drzewom, znajdują się także chrząszcze (hurmak olchowiec czy rynnica topolówka). Larwy owadów szkieletują liście, pozbawiając je miękiszu i skórki, co prowadzi do zasychania. Dorosłe chrząszcze atakują głównie topole i wierzby, wygryzając w liściach nieregularne otwory. Ich żerowanie wpływa niekorzystnie przede wszystkim na młode drzewa.

Roztocza to kolejny gatunek, zagrażający prawidłowemu rozwojowi drzew. Najpopularniejsze wśród nich są: przędziorek lipowiec, przędziorek chmielowiec i przędziorek głogowiec. Przędziorki żerują zazwyczaj na spodnich stronach liści, żywiąc się ich sokiem. Masowa ilość roztoczy powoduje brązowienie i usychanie liści, a nawet częściowe lub całkowite obumieranie roślin.

Istnieje wiele sposobów walki ze szkodnikami na obszarach zieleni miejskiej, które powinny być poparte szczegółowymi analizami. Okres występowania niektórych z nich zbiega się z fazami rozwoju poszczególnych roślin, co można ustalić za pomocą tzw. wskaźników fenologicznych i skutecznie przeciwdziałać ich rozmnażaniu. W procesie ochrony drzew przed szkodnikami wykorzystuje się również pułapki feromonowe, czyli wabiące substancje zapachowe. Dzięki nim można określić termin roju szkodników i skutecznie zapobiegać ich rozprzestrzenianiu.

Ochroną drzew w tym zakresie powinni zajmować się specjaliści, którzy mogą udokumentować swoją wiedzę za pomocą odbytych kursów i dyplomu kierunkowej uczelni. Zabiegi ochronne na drzewach nie powinny bowiem zagrażać zdrowiu ludzi i zwierząt, znajdującym się na zabezpieczanych terenach zieleni.