Sasanka - symbol wiosny

Pojawiające się na łąkach sasanki, to oznaka wiosny. I choć gatunki wysokogórskie rozkwitną dopiero w lipcu, już dziś pomyślmy o przeniesieniu wiosennych odmian do naszych ogrodów.

Te niezwykle charakterystyczne, wiosenne byliny o pięknych dzwonkowatych, fioletowych, białych, czerwonych czy purpurowych kwiatach rozkwitają od końca marca do maja, w zależności od ich odmiany i wiosennej pogody. W zachodniej Polsce pojawiają się wcześniej. W chłodniejszych, wschodnich rejonach - w kwietniu. Z uwagi na rozkwitanie na przełomie marca, kwietnia i maja, w kilku europejskich językach znane są jako kwiaty Wielkanocy. Ich zawarty w kwiatach, zielony barwnik, używany był dawniej do barwienia pisanek.

Sasanki dorastając nawet do 40 centymetrów wysokości, kwitną dość długo, a ich kwiaty pojawiają się stopniowo, jeszcze przed rozwojem liści. Na szczęście roślina pozostaje efektowna nawet po przekwitnięciu. Łodygi, po przekwitnięciu znacznie się wydłużają, a tworzące się na ich końcach pęki owocostanów pokryte miękkimi jedwabistymi włoskami staną się z pewnością niezwykle atrakcyjnym elementem ogrodu. Dekoracyjne, puszyste, mające kształt pióropuszy owocniki zdobić będą roślinę przez cały maj i czerwiec, a pokryte delikatnym srebrzystym meszkiem liście pozostaną dekoracyjne aż do jesieni. W momencie kwitnienia, liście pozostają mało wyeksponowane, ustępując miejsca przepięknym sześciopłatkowym kielichom.
W uprawie najlepiej sprawdzają się odmiany o innych od białej barwach kwiatów. Rośliny o białych kwiatach są niezwykle trudne w uprawie i zamierają wcześniej niż barwne odmiany.

Stanowisko
Sasanki spotkać możemy w świetlistych borach sosnowych, na murawach, piaszczystych skarpach, czy obrywach rzecznych. Dziś, gdy ich stanowiska giną w zastraszającym tempie, każda ich ostoja jest obecnie niezwykłą osobliwością botaniczną.

Sasanki lubią miejsca słoneczne, ciepłe, nasłonecznione przynajmniej kilka godzin dziennie, unikajmy, więc stanowisk zacienionych. Nie znoszą gleb ciężkich, wilgotnych. Doskonale rosnąć będą na glebie o odczynie obojętnym bądź zasadowym, lekkiej i przepuszczalnej, a nawet kamienistej, ubogiej w substancje pokarmowe.

Niezwykle odporne na brak wody, stają się doskonałym kwiatem na skalniaki. Niemniej jednak sprawdzą się również na niskich rabatach bylinowych, wrzosowiskach, czy też na trawniku. Najpiękniej wyglądać będą posadzone obok innych roślin skalnych, czy cebulowych.
Sasanki powinny utrzymać się do pięciu lat na stałym miejscu. Im bardziej wyszukane odmiany tym krótszy jej żywot.
Sasanki będąc odporne na choroby i szkodniki - chorują niezwykle rzadko.
Będąc roślinami 5 strefy mrozoodporności nadają się do uprawy w całej Polsce. Jest to pierwszy wiosenny kwiat, najmniej wrażliwy na mróz.

Uprawa
Sasanki doskonale rozmnażają się z nasion, bardzo często rozsiewają się same. Pamiętajmy jednak, że otrzymane w ten sposób osobniki nie powtórzą wszystkich cech rośliny matczynej, tak jak egzemplarze uzyskane przez podział kęp, które z pewnością będą wiernymi kopiami rośliny matczynej. One często jednak chorują i niezwykle trudno się przyjmują.

Nasiona zbierajmy w momencie, gdy łatwo oddzielają się od koszyczka. Wysiewajmy je potem w drugiej połowie lipca, aż do jesieni. Uważajmy na upały. Roślinki powinny wykiełkować po miesiącu. Wiosną przepikujmy je i posadźmy na stałe miejsce, zachowując rozstawę 30-40 centymetrów. Rozkwitną wiosną kolejnego roku. Pąki kwiatowe tworzą się już na jesieni, roślina wytwarza jednak gęste, puszyste włoski, chroniące delikatne zawiązki przed mrozem. Pierwsze kwitnienie da nam maksymalnie pięć kwiatów, kolejne kilkadziesiąt. W ciągu jednego sezonu wegetacyjnego starszy egzemplarz może jednak wydać ponad 100 kwiatów.
Kępy dzielmy tuż po kwitnieniu lub jesienią w okresie spoczynku.

W przypadku sasanek stosuje się również sadzonkowanie dwucentymetrowych odcinków korzenia palowego, z jednym pąkiem na przełomie lipca i września, lub też września i października. Tak wykonane sadzonki powinniśmy umieścić ciasno obok siebie, w wilgotnym podłożu tak, by pąki wystawały tuż ponad powierzchnią. Sadzonek nie podlewajmy, bardzo łatwo, bowiem doprowadzić w ten sposób do ich gnicia. Sadzonki wsadzone do gruntu na zimę przykryjmy torfem lub słomą. Wiosną, sadzonki z wykształconymi liśćmi przesadźmy. Rośliny rozkwitną po roku od wysadzenia.
Na jesieni nie przycinajmy liści ani owocostanów. W takim stanie roślina z pewnością lepiej przezimuje, stanowiąc jednocześnie ozdobę zimowego ogrodu.