Pędraki

Idealnie płaski trawnik
Dodane przez: heipei
Pędraki to larwy chrabąszczy, dużych, czarnogłowych, osłoniętych chitynową, brunatną pokrywą owadów. Chrabąszcze zna niemal każdy. Ich żyjące w ziemi larwy wciąż jednak budzą uzasadniony wstręt. Białożółte, grube, wygięte, osiągające długość nawet do 6 centymetrów, żyjące na głębokości nawet 1 metra. Do prawidłowego rozwoju pędraki muszą mieć stanowisko suche i o południowo zachodniej wystawie. Właśnie w takie miejsca chrząszcze składają jaja. Od chwili wylęgu z jaja do chwili przepoczwarzenia w dorosłego owada mijają 4 lata. Pierwszy rok spędzają w warstwie próchnicznej, w dalszych żyją i żerują w korzeniach roślin. Larwy są typowymi polifagami, żerują na uprawach rolniczych, warzywniczych, jak i sadowniczych.

Prawdziwym utrapieniem mogą być również na trawnikach. Larwy w początkowym okresie rozwoju żerują na butwiejących resztkach roślinnych, z kolei larwy III-go stadium rozwojowego uszkadzają już korzenie i pędy rośliny. I o ile dorosłe chrabąszcze objadają liście drzew, o tyle pędraki zjadają młode siewki, rozsady roślin, a wygryzając korzenie, bardzo często drzew owocowych, doprowadzają często do osłabienia wzrostu, a nawet do zamierania rośliny. Siewki zaatakowanych roślin żółkną i zamierają, a rany korzeni i pędów stają się miejscem wnikania patogenów. Szkodliwość larw chrabąszczy w pierwszym i drugim roku rozwoju jest niewielka. Największe szkody sprawiają larwy w trzecim roku rozwoju oraz liczne pojawiające podczas żeru uzupełniającego owady dorosłe. W dzień, pod ziemią, podgryzają pędy roślin, nocą zaś wychodzą na powierzchnię i ogryzają liście zwisające nisko ponad ziemią. W poszukiwaniu pokarmu są w stanie migrować na znaczne odległości, nawet kilkadziesiąt metrów. W czasie suszy na glebach lekkich potrafią zejść na głębokość poniżej jednego metra, przy wysokim z kolei stanie wód gruntowych, bytują bezpośrednio pod darnią. Przyjęto za próg szkodliwości ponad 2 larwy/m². Innym kryterium jest przejrzenie w godzinach porannych 50 drzew liś­ciastych i policzenie chrabąszczy na jednym metrze losowo wybranych 20 gałęzi. Zabiegi ochronne będą konieczne, w przypadku 10 owadów znajdujących się na metrze bieżącym pędu.

Pędraki są trudne do zwalczania z uwagi na swój podziemny tryb życia i niezwykle silnie rozwinięty system odpornościowy, dezaktywujący patogeny oraz uruchamiający enzymatyczne systemy detoksykacyjne. Walka z nimi nie jest najłatwiejsza, ale możemy odnieść zwycięstwo. Przede wszystkim zlikwidujmy pobliskie nieużytki i zadarnienia, co roku niszczmy chwasty przekopujmy ziemię. Pędraki wyrzucone na powierzchnię zginą od wysuszenia lub po prostu zostaną zjedzone przez ptaki. Przed dodaniem do gleby przesiejmy kompost. Pamiętajmy o naturalnych wrogach pędraków: jeżach, ryjówkach, ptakach, drapieżnych pająkach, szczególnie kosarze. Strząsajmy chrabąszcze z drzew, zbierajmy je i niszczmy. To wydaje się być walką z wiatrakami, możemy ją jednak wygrać. Ta metoda to obok zwabiania jedna z najskuteczniejszych metod niszczenia pędraków. Zwabianie i wyłapywanie niesie za sobą masę pracy, ale przynosi spore efekty. Jako przynętę wykorzystać możemy przekrojone kawałki ziemniaków, buraków, czy marchwi, zakopane w ziemi na głębokości 5-10 centymetrów. Zaznaczmy miejsce i co 2-4 dni sprawdzajmy przynętę, wybierajmy i niszczmy szkodniki oraz wykładajmy świeżą przynętę.

Rozwiązaniem mogą okazać się inne domowe sposoby. Siew perzu, spulchnianie gleby, kultywatorowanie, bronowanie, utrzymywanie czarnego ugoru. Pamiętajmy, by upraw sadowniczych nie zakładać na obszarach, uprzednio obsianych trawą i roślinami wieloletnimi. Zakaz ten nie dotyczy lucerny, mającej w swych korzeniach saponiny, hamujące żerowanie pędraków, cebuli i bylicy piołun odstraszających larwy chrabąszczy. Podobne toksyczne działanie przypisuje się także gryce, zawierającej w swych korzeniach toksyczne dla pędraków związki. Dobrym rozwiązaniem może okazać się również sadzenie pomiędzy roślinami sałaty. Zwabione nią będą łatwiejsze do wyłapania. Wystarczy jedynie obserwować sałatę. Więdnąca będzie sygnałem obecności pędraków. Również słońce i wysuszona gleba mogą pomóc w walce z pędrakami. Z braku wody zginą jednak również rośliny.

Przy dużej liczbie pędraków koniecznym może okazać się zastosowanie biopreparatu o nazwie Larvanem na bazie owadobójczego nicienia. Skuteczność działania środków zawierających organizmy żywe zależy również w dużej mierze od temperatury, wilgotności środowiska oraz typu gleby. Nicienie będą mało skuteczne na glebach gliniastych, doskonale sprawdzać się będą na glebach piaszczystych, które również preferowane są przez chrabąszcze do składania jaj. Po aplikacji nicieni pamiętajmy, więc o ściółkowaniu gleby, ważne by była ona lekko wilgotna w strefie korzeniowej rośliny. Nicienie mogą aktywnie poruszać się na odległość około 30-50 centymetrów od miejsca aplikacji, bardzo ważne jest staranne podlanie wszystkich powierzchni na zaatakowanym polu. Tylko w takich warunkach dobrze będą czuły się nicienie. Już po 5-7 dniach od aplikacji pierwsze larwy chrząszczy powinny ginąć. Po kolejnym dwóch powinny pękać uwalniając miliony nicieni poszukujących nowych ofiar. Aktywność nicieni bez pokarmu trwa około 6-8 tygodni. Pamiętajmy o systematycznym odnawianiu populacji nicieni, co sezon. Ważną do dodania uwagą jest fakt, iż pokryte dużą ilością śluzu, 3-4 letnie pędraki są najbardziej odporne na ataki nicieni. Walka tym sposobem i w tym stadium rozwoju chrabąszcza może okazać się nieopłacalna ekonomicznie. Preparaty zawierające nicienie są, bowiem dość drogie.

W przypadku trawników, dla których wielką szkodą może okazać się tworzenie pułapek i naruszanie darni oraz innych roślin zastosować możemy również odpowiednie preparaty. Stosowanie preparatów powinniśmy zastosować do gleby jesienią, bezpośrednio po zbiorze roślin lub też na wiosnę, przed siewem lub posadzeniem roślin. Do gleby zastosować możemy Basudin 10 GR, w ilości około 80-120 kg/ha oraz Diazinon 10 GR, w ilości 80-120 kg/ha. Preparaty wymieszajmy do głębokości 10-20 centymetrów, przy temperaturze podłoża powyżej 15°C. W momencie zauważenia pierwszych uszkodzeń możemy zastosować podlewanie roślin. Wybierzmy Basudin 25 EC, 0,1%; w ilości 0,5l cieczy na metr bieżący rzędu, Basudin 600 EW, 0,04%; w ilości 0,5l cieczy na metr bieżący rzędu, Diazinon 250 EC, 0,1%; 0,5l cieczy na metr bieżący rzędu, Diazol 250 EC, 0,1%; 0,5l cieczy na metr bieżący rzędu. Karencja w przypadku wszystkich preparatów wynosić powinna 60 dni.

Pamiętajmy, by na glebach zamieszkałych przez jeszcze przed sadzeniem roślin wykonać dezynsekcję. Wykorzystajmy Diazinon 10 GR, dokładnie wymieszany z glebą. Tylko taki sposób przeprowadzenia zabiegu będzie bezpieczny dla ptaków. Opisane zabiegi będą nieskuteczne w przypadku pędraków 3-letnich oraz tych znajdujących się na głębokości poniżej 20 centymetrów. Należy również pamiętać, iż wymienione preparaty działać najskuteczniej będą w temperaturze poniżej 20°C. Celowość, więc zabiegu skierowanego przeciwko chrabąszczom ustalmy na podstawie obserwacji prowadzonych już w połowie kwietnia.

Wśród opisanych powyżej metod walki z pędrakami każdy z całą pewnością znajdzie coś dla siebie. Najskuteczniejsze i najbardziej opłacalne może okazać się łączenie wielu metod i łączne stosowanie środków chemicznych i biologicznych.
Zaczerpnięte z: www.projektoskop.pl
Dodane przez: e-ogrody.com
2009-06-05 11:11:21